Dag 14 Sani pass Lesotho

De wekker ging vandaag pas om 8 uur, wat een luxe!! Vandaag zouden we nog in hetzelfde hotel blijven en een excursie maken over de sani pass naar Lesotho. Om half 10 zouden we vertrekken. Van te voren nog even douchen en ontbijten. Het ontbijt was echt super goed en luxe. We konden omeletten laten maken en kiezen uit erg veel broodjes en beleg.

Om half 10 stond onze gids voor de sani pass klaar. Deze bergpas is enkel en alleen met een 4x4 jeep te beklimmen. Daarom hadden we ook begeleiding. Het hotel waar we verbleven lag gelukkig direct aan het begin van de bergpas. Eerst reden we nog een kilometer op asfalt waarna de weg eigenlijk ophield en veranderde in een gravel weg. Hier konden we gelukkig nog redelijk doorrijden.

In totaal is de weg 20 km tot aan Lesotho. Hier zouden we 2 uur over doen!! De eigenlijke sani pass is maar de laatste 8 km. Na 13 kilometer rijden kwame we aan bij de Afrikaanse grenspost. Deze ligt eigenlijk een heel stuk van de geografische grens af maar vanwege het gebrek aan elektriciteit aan de grens en de moeilijke bereikbaarheid ligt deze zover terug. Snel door de douane heen en een nieuwe stempel halen.

Onze chauffeur was erg leuk, hij had een goede dosis humor en vermaakte onze goed tijdens de rit. Daarnaast vertelde hij erg veel. Lesotho is een land dat omringd wordt door zuid Afrika. Het laagste punt ligt op meer dan 1000 meter hoogte. Wij zouden de oostkant van Lesotho beklimmen. De oostkant is ook de hoogvlakte. Lesotho is iets kleiner dan België, er wonen 2,2 miljoen inwoners, de meeste in het lager gelegen westen. De pas die wij zouden beklimmen is 2874 meter hoog. De sani pass is ook de enige oostelijke toegangsweg naar Lesotho toe. In het westen zijn er nog 7, deze zijn wel allemaal geasfalteerd.

Het was een enorme klim naar boven en tussendoor hadden we de mogelijkheid om te stoppen en te genieten van het uitzicht. Je begon al goed te merken dat we op grote hoogte zaten. De weg werd steeds slechter en her en der lag er ijs. Vandaag hadden we wel geluk. Het was behoorlijk warm en konden gewoon in ons t-shirt blijven, het kan in de winter ook 2 meter sneeuwen..

Na een tijdje ploeteren kwamen we eindelijk boven aan. Hier staat ook meteen de grenspost van Lesotho. Hier moesten we ook weer een stempel halen. In de zuid Afrikaanse post hadden we al een beetje in de gaten dat het douane personeel alles met een korreltje zout nam. Ze keken amper naar ons paspoort en zette meteen de stempel. De Lesotho douane zetten zowel de stempel voor aankomst als vertrek..

Lesotho is een erg arm land, 92% van de bevolking is zelfvoorzienend, dat houdt in dat ze hun eigen voedsel produceren en niet afhankelijk zijn van anderen. Dit zag je direct bij de grens stonden veel kinderen de bedelen en de huizen of beter gezegd de hutjes waar de mensen in wonen zijn zeer primitief. We moesten ook een trui aan want het waaide behoorlijk, ons werd verteld dat het in de winter wel -33 kan worden. Moet je eens nagaan zonder gas elektra en stromend water.

Na even rondgekeken te hebben zetten we koers richting een dorpje een paar kilometer verderop. Hier werden we uitgenodigd bij de lokale bevolking en konden we bij iemand thuis kijken. Dit maakte grote indruk op ons. De huisjes zijn niet veel groter dan onze slaapkamers, gemaakt van stenen, gras, takken en afgewerkt met koeienstront. Verder hebben ze helemaal niets!! Wat wel erg ingenieus was was het systeem hoe het huis verwarmd werd. Want het viel ons op hoe lekker warm het binnen was. In het midden stond een soort vuur/warmtebron welke brandde op koeienstront. Deze waren erg warm en stonden op grote stenen die onder de vloer van het huis liggen, deze stenen verspreiden de warmte over de vloer waardoor een soort vloerverwarming ontstaat. Dit is ook weer afgewerkt met koeienstront.

Na een uitleg over de cultuur en normen en waarden in Lesotho besefte we des te meer hoe zwaar deze mensen het hebben en wij ons totaal niet kunnen voorstellen om zo te leven. Hierna zetten we weer koers richting de grens, precies op het midden van de grens staat een restaurant, hier zouden we gaan lunchen. Dit restaurant is het hoogste van Afrika. Na wat gegeten te hebben konden we nog rond lopen en genieten van het uitzicht, want als je op een berg van 2874 meter staat kan je behoorlijk ver kijken.

Nu begon de hobbelige weg terug naar ons hotel weer. Dit zou ook weer twee uur duren waarbij de jeep hard moest werken om ons veilig beneden te brengen. Het was ons al opgevallen dat er veel aan de 'weg' gewerkt werd. Onze gids vertelde dat ze de sani pass gaan asfalteren en de voorbereiding begonnen is. Erg jammer van zo een mooie route maar economisch gezien wel begrijpbaar.

Tegen drie uur waren we terug in het hotel, hadden we nog een halve middag om wat leuks te doen, Tim ging quad rijden en Joyce ging aan het zwembad liggen. Het quad rijden was volgens Tim echt super, hij had flink in de bergen kunnen crossen, gelukkig gaan we over twee dagen weer quad rijden.

In de avond hebben we nog gegeten, na het eten kregen we nog een optreden van de lokale bevolking die enkele zulu liederen zongen en danste. Erg mooi om te zien. Daarna hebben we nog war gedronken in een van de vele barretjes die het hotel rijk is. Tegen 11 uur zijn we naar bed gegaan want morgen staat een lange dag op het programma. 7 uur vertrekken met in totaal 570 kilometer op het programma.